ROWY

Miejscowość turystyczna (dawniej osada rybacka) położona między Łebą a Ustką. Pierwsze wzmianki o Rowach pochodzą z 1282 roku a znaleziska archeologiczne dowodzą, że wieś była zamieszkana już w okresie prehistorycznym. Obecnie jest to miejscowość letniskowa położona wśród lasów sosnowych. W okolicy występują wybrzeża klifowe (na zachód od Rowów) i ruchome wydmy Słowińskiego Parku Narodowego, rozciągającego się na wschód od miejsowości.

W Rowach znajduje się również zabytkowy neoromański kościół z XIX wieku.

SŁOWIŃSKI PARK NARODOWY

Park jest położony w środkowej części polskiego wybrzeża, w województwie pomorskim. Obejmuje Mierzeję Łębską, Nizinę Gardeńsko-Łebską, morenę czołową z najwyższą kulminacją 115 m n.p.m. na wzgórzu Rowokół oraz szereg jezior: Łebsko (7140 ha), Gardno (2468 ha), Jezioro Smołdzińskie (43 ha), Dołgie Wielkie (156 ha) i Dołgie Małe (6,3 ha). Osobliwością jezior przymorskich są okresowe wlewy wody morskiej podczas silnych sztormów. Dopływ słonej wody umożliwia zasiedlanie tych terenów dość licznym słonoroślom. Przez teren parku przepływa 7 rzek, z których największe to Łeba wpadająca do jeziora Łebsko i Łupawa uchodząca do jeziora Gardno. Na obszarze Parku utworzono 12 rezerwatów ścisłych i 3 częściowe.

Charakterystycznymi elementami Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska, nadmorskie bory i lasy, a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami.